افسوس که این مزرعه را آب گرفته ?
دهقان مصیبت زده را خواب گرفته ?

دنیا مزرعه آخرت است.
مثل اینکه شما در مزرعه ای تخم می کارید
و سر خرمن گندم برمیدارید،
در این دنیا هم باید عمل خیر بکارید
تا در عالم آخرت محصول بردارید،
والا اگر در این دنیا کار نکنید،
در آخرت چیزی ندارید.

شاعر در این شعر می گوید:
دهقان آب را در زراعت رها کرده و خودش
به خواب رفته، وقتی بلند می شود
مےبیند که آب ، همه زراعت را از بین برده است
و چیزی ندارد.
این مَثَل ماها است.
آب آمده ، زراعت ما را دارد می برد
و ما در خوابیم!
واقعا این شعر گریه دارد که ما خواب هستیم!

“از بیانات آیت الله مجتهدی تهرانی”