هرگــــز…

خندم می گیرد ازتقلایت ای دنیـــــــــــا

که چگونه درپی آنی که زمینم بزنی.

ای دنیای پرازســــراب این رابدان:

اگرتمام غم هایت رابردلم فروریـــــــزی،

هرگزدرمقابلت کمرخم نخواهم کرد.

اگرتمام دردهاورنج هایت رابرسرم آوری،

هرگزدرمقابلت زانونمی زنـــــــــــــم.

اگرتمام سختی هارازمینه ی راهم کنی،

هرگز زندگی رادرمقابلت نمی بازم.

اصــلا هرچه خواهــــــــــــی کن،

هرچه خواهـــــــــــــی باش…

ولی همیشـه این رابــــــدان،

من خــــــــــــدارا دارم…